ΣΤΕΓΗ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΕΧΝΩΝ: Τέχνη που «βράζει» από το καζάνι των Βαλκανίων

«Δεν είναι παίξε γέλασε, εδώ είναι Μπαλκάνια» έγραφε ο Νίκος Εγγονόπουλος για τη «θερμή» γεωγραφική ενότητα των Βαλκανίων. Και αυτό ακριβώς το «δοχείο» πολιτισμών, ιδεών και κόσμων είναι ταυτόχρονα που δίνει την αφορμή - λόγω των ιστορικών μεταβολών και της κοινωνικής ρευστότητας της τελευταίας εικοσαετίας - για έμπνευση στην τέχνη, στον στοχασμό. 

Και παράλληλα με τον πλούτο των τόπων (σε μουσικές, παραμύθια, λογοτεχνία), τα τελευταία χρόνια αποκρυσταλλώνονται και οι πιο τολμηρές τάσεις στην περφόρμανς, στα εικαστικά, στη μουσική, στο θέατρο. Αυτή ακριβώς η υψηλή θερμοκρασία των νέων τάσεων (όχι των παραδοσιακών) στο «καζάνι» των Βαλκανίων θα αποτυπωθεί στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών από τις 5 έως 16 Μαρτίου όπου θα γίνει το Φεστιβάλ Transitions («Mεταβάσεις») Balkans 1 - σε καλλιτεχνική διεύθυνση της θεατρολόγου Κάτιας Αρφαρά.


Για την ακρίβεια, επί δέκα ημέρες η Στέγη θα μεταμορφωθεί σε ανοιχτή πλατφόρμα καλλιτεχνικού διαλόγου, θεάτρου, μουσικής και χορού συγκεντρώνοντας τον «αφρό» των ανεξάρτητων καλλιτεχνών από τα Βαλκάνια.

Το «παρών» θα δώσει η διάσημη καλλιτέχνις Μαρίνα Αμπράμοβιτς που έρχεται για μια συζήτηση πάνω στο έργο της. Δεν θα είναι όμως μόνο εκείνη εδώ. Για παράδειγμα, στο πεδίο του θεάτρου η γεννημένη στη Γιουγκοσλαβία Σάνια Μίτροβιτς με ένα σταντ απ θα σχολιάσει με χιούμορ εικόνες συλλογικού πένθους, όπως η κηδεία του Τίτο.

Η Μολδαβή Νικολέτα Εσινένκου θα παρουσιάσει μια παράσταση - ντοκουμέντο πάνω στην άγνωστη ιστορία του μεγαλύτερου στρατοπέδου συγκέντρωσης των Ναζί μετά το Αουσβιτς, την Τρανσνίστρια («μαύρη τρύπα» της Ευρώπης). Αλλά και ο κροάτης χορογράφος Ματία Φέρλιν καταθέτει χορεύοντας φόρο τιμής στον ποιητή Σρέτσκο Κοσοβέλ, γνωστό και ως «Ρεμπό του σλαβόφωνου κόσμου».

Επίσης, ο διεθνώς αναγνωρισμένος ρουμάνος καλλιτέχνης Νταν Περζόφσκι θα δώσει μια διάλεξη-περφόρμανς με τίτλο «Από τον τοίχο του μουσείου στον τοίχο του facebook) ενώ ο Μίλο Ράου, αντλώντας υλικό από τη δίκη και εκτέλεση του ζεύγους Τσαουσέσκου στη Ρουμανία, ζωντανεύει με κάθε λεπτομέρεια τα τότε γεγονότα επινοώντας ταυτόχρονα μια νέα μορφή πολιτικού θεάτρου.